Malawi

De tweede dag in Malawi: Na weer een nacht met heftige onweer en regen, waarbij ik gelukkig iets minder nat werd dan de eerste nacht, was het plan om naar de hippopool te wandelen. De nijlpaarden komen pas in de namiddag uit het water en zijn dan het beste zichtbaar voor ons. Vandaar dat we om drie uur pas gingen wandelen. De hike er naar toe was echt super mooi! Hebben drie gewandeld om uiteindelijk bij de hippopool te komen. De wandeling er naar toe was best wel zwaar want wij zijn het niet gewend om in de hitte een berg op te lopen en door de bush bush te gaan op slippers. Tijdens de wandeling nog grote apen gezien zwart wit gekleurd met blauw gekleurde scrotum. En een aantal bruin gekleurde aapjes. Boven aan de berg konden we nog een trap nemen naar een enorme steen dat als uitkijkpunt werd gebruikt. We hadden een super mooi uitzicht over het meer en de wijdgestrekte omgeving. Ook nog een paar zeearenden zien vliegen. Daarna moesten we door de bush bush verder lopen om bij de pool te komen. Echt een belevenis en erg mooi allemaal. We moesten ook nog door een dorpje lopen waar heel veel kinderen wonen. Ze wilde maar al te graag onze hand vasthouden en met ons meelopen. Puntje bij paaltje kwamen we eindelijk aan bij de pool.. Was er geen nijlpaard te zien! Beetje jammer maar de boeren die hun mais laten groeien zijn niet blij met de nijlpaarden dus jagen ze ze weg met een geluidspistool. Daardoor laten de nijlpaarden zich pas zien rond een uur of tien! We moesten opschieten voor de terugweg want het werd al donker... Gelukkig had ik m'n hoofdlampje mee en was de terugweg veel korter. Onderweg zijn we gestopt om in een restaurant te gaan eten. Ik had groente curry besteld, was best lekker. Met een paar mosi's erbij. Dat is het bier (pils) wat we hier drinken. De man die ons met de boot naar lizzard eiland had gebracht de vorige dag hadden we ook uitgenodigd om te komen. Hij woont met z'n moeder en twee zussen in 1 huis. Kan eens in twee maanden een flesje frisdrank kopen, omdat hij voor het eten moet zorgen voor z'n familie. Uiteten gaat hij dan ook nooit. Het was erg leuk om hem te zien genieten en toen hij nog een cola kon bestellen kon zijn avond niet meer stuk. Daarna moesten we in de onweer nog een stukje naar de lodge teruglopen. Ik ben echt als de doods voor onweer dus dat was geen pretje. Was blij dat we er weer waren.

Maandagochtend hadden we weer met de politieagent afgesproken om ons op te pikken en hij kwam om negen uur. Hij had nu z'n andere auto meegenomen, omdat deze iets beter is en iets sneller kan rijden. Op de terugweg was de weg iets meer bergopwaarts namelijk. Toen we in Lilongwe aankwamen heeft de politieagent voor ons een minibus geregeld naar de Zambiaanse grens en hij zorgde ervoor dat onze tassen veilig opgeborgen waren en dat we veilig in de bus zaten. Erg fijn allemaal, omdat het echt ontiechelijk druk is en je overal wordt aangesproken of je iets wilt kopen en of je met de bus wilt. Onderweg zijn we maar een keer staande gehouden voor een controle. De reis ging voorspoedig en in de bus zat er nog een student waarmee we een tijdje hebben zitten kletsen. Hij wil psycholoog worden, omdat hij het interessant vindt wat andere mensen denken. George de taxichauffeur hadden we ook opgebeld en hij kwam ons ophalen bij de grens. We hadden een tijd afgesproken, bleek hij al drie uur eerder op ons te staan wachten. Hij vond het niet kunnen dat wij misschien eerder dan hem daar zouden zijn, vandaar dat hij er iets eerder wilde zijn. Onderweg naar St. Francis voelde het alsof we weer richting ons buurtje gingen en dat voelde ook wel weer goed. Onderweg Zambiaanse muziek opgezet en George ging ons vertellen waar de liedjes over gaan. Conclusie: ze gaan allemaal over de liefde.